باز بخت با بخش «مقالات» یار است و این شماره هم صفحاتی از مجله را به خود اختصاص دادهاند. ناگزیریم باز هم بگوییم که حجم مقالات رسیده به دفتر مجله، بالاست، اما یقین بدانید آن دسته از مقالات که مناسب چاپ باشند، حتما در نوبت انتشار قرار می‌گیرند. مابقی را هم، یا به نویسندگان و مترجمان آن‌ها عودت می‌دهیم و پس از اصلاح موارد پیشنهادی، در نوبت چاپ قرار می‌دهیم؛ یا ضمن صحبت و اطلاع به نویسنده یا فرستنده، کنار می‌گذاریم. البته که اغلب مواقع، به دلیل محدودیت صفحات، شرمنده‌ی دوستان نویسنده هستیم. محدودیت صفحات مجله در این شماره، تنها اجازه‌ی انتخاب سه مقاله را به ما داده است: «اینکوترمز 2020؛ تفاوت ایده و واقعیت» نوشته‌ی محمدعلی مجد، که تکمله‌ای است بر مقاله‌ی «جایگاه اینکوترمز در قراردادهای بیع بین‌المللی کالا»، که دو شماره قبل منتشر شد؛ «لزوم توجه بیشتر به امنیت دریایی» نوشته‌ی کریستین بیوگر، با ترجمه‌ی پرنیان قرطاسی و سعید ممدوحی»؛ و «بررسی نمادهای شهری کشور ژاپن» نوشته‌ی محمد مونسان، که پیش از این هشت بخش دیگر از نوشته‌های او را با عنوان «نمادهای دریایی» خوانده‌اید و از این دغدغه می‌نویسد که «چرا هیچ‌یک از شهرهای ساحلی ایران دارای نمادهای شهری فاخر نیستند؟»