تامین تجهیزات راهبردی بنادر یکی از تعیین‌کننده‌ترین وظایف در مدیریت بنادر به شمار می‌آید: فرایندی که به خرید بخشی از مهم‌ترین دارایی‌های سرمایه‌ای بندر دلالت داشته و شاکله عملیات و تولید خدمات بندری را تشکیل می‌دهد. تامین این منابع راهبردی دارای خصوصیات کلیدی است که از جمله آنها می‌توان به سرمایه‌بری، زمان‌بری، تاثیرگذاری اکید بر بهره‌وری بندر و تعویض‌ناپذیری عملی این منابع اشاره کرد. این بخش از منابع راهبردی، نقش بسیار مهمی در رقم خوردن جایگاه بندر در بازارهای جهانی و منطقه‌ای بنادر داشته و یکی از اصلی‌ترین مولفه‌های تشکیل‌دهنده قابلیت عملی بندر در جذب و پذیرش کشتی‌ها به شمار می‌آیند: تجهیزات موثرتر و کارآمدتر موجب روان‌تر شدن عملیات بندری و افزایش بهره‌وری و کاهش زمان و هزینه در آن شده و منافع بندر موردنظر و مشتریان آن را به طور همزمان تامین می‌کند. همچنین به دلیل بهره‌برداری از این تجهیزات در افق بلندمدت، پیش‌بینی روندهای تاثیرگذار بر بازار بندر و توجه بدان‌ها در فرایند تامین‌شان کاملا ضروری است. از جمله روندهای مورد نظر می‌توان به روندهایی چون تغییر در حجم و ترکیب تجارت دریایی مورد جذب در بندر، رده کشتی‌های ترددکننده به بندر و تغییر در آنها در امتداد روندهای افزایش‌دهنده صرفه‌جویی مقیاس در کشتیرانی، روندهای توسعه در بنادر رقیب و سایر الزامات مورد نظر مشتریان (و به خصوص خطوط کشتیرانی) اشاره کرد. بی‌توجهی بدین گونه روندهای آینده‌ساز، می‌تواند زمینه‌ساز مواجهه بندر با زنجیره‌ای از مسایل جدی شود که از جمله آنها می‌توان به کاهش بهره‌وری در افق عمر مفید تجهیزات بندری؛ ایجاد نارضایتی در مشتریان با افزایش هزینه و زمان عملیات، ضرورت یافتن سرمایه‌گذاری مجدد برای توسعه ظرفیت بندر از طریق ساخت تسهیلات و/ یا تامین تجهیزات جدید، کاهش سهم بندر از بازارهایش و روی آوردن مشتریان آن به بنادر رقیب در صورت ادامه بی‌توجهی به خواسته‌هایشان و ... اشاره کرد.
متن کامل مقاله را در شماره 203 ماهنامه بندر و دریا مطالعه فرمایید.